PAPAJA LIŚĆ

PAPAJA / MELONOWIEC WŁAŚCIWY liść
(Carica papaya)

ang. papaya, papaw
hiszp.  papaya, papayón;
niem.  Papaya, Melonenbaum;
fran.  le papyer;
ros.  папайя, или ды́нное дерево;


Papaja, a właściwie melonowiec właściwy, jest byliną z rodziny melonowcowatych wywodzącą się z terenów Ameryki Środkowej, a współcześnie rozpowszechnionym również w tropikalnych regionach Azji i Afryki. Roślina swoim wyglądem przypomina drzewo - składa się ze zdrewniałego, pozbawionego gałęzi pnia o wysokości dochodzącej do 10 m, na szczycie którego znajdują się spiralnie rozmieszczone liście. Rodzi smaczne owoce (w rzeczywistości są to jagody) o pomarańczowym, soczystym miąższu i ukrytych w jego wnętrzach licznych, również jadalnych, nasionach. Pełni ważną rolę w gospodarkach krajów tropikalnych, a zielone części rośliny znalazły zastosowanie w medycynie tradycyjnej Indian środkowoamerykańskich.


SUROWIEC: liść papai (folium caricae papayae)

Surowiec zawiera znaczne ilości flawonoidów i glikozydów cyjanogennych. Obfituje w witaminę C, ponadto witaminy E, K oraz z grupy B. Dostarcza potasu, magnezu, cynki i żelaza. Obecny jest w nim enzym o nazwie papaina, który rozkłada białka i ułatwia ich trawienie.


DZIAŁANIE

Główną substancją czynną zawarta w liściach papai jest papaina. To enzym wspomagający trawienie białek, dzięki któremu surowiec działa silnie antybakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwpasożytniczo na drobnoustroje chorobotwórcze obecne w obrębie układu pokarmowego. Reguluje trawienie i stymuluje ruchy robaczkowe jelit, dzięki czemu ułatwia wypróżnianie. Zapobiega występowaniu kolek jelitowych i bolesnych wzdęć. Ułatwia przyswajanie pokarmów, wzmaga apetyt. Jednocześnie obecne w nim antyoksydanty chronią organizm przez szokiem tlenowym i szkodliwą działalnością wolnych rodników. Witaminy i minerały uzupełniają ewentualne niedobory, wspierają system odpornościowy i przyspieszają rekonwalescencję po ciężkich zabiegach medycznych. Liście papai uznawane są także za zioło przeciwnowotworowe, ponieważ zgodnie z obserwacjami medycyny ludowej posiadają zdolność hamowania rozrostu komórek rakowych. Wykazują skuteczność w leczeniu chorób autoimmunologicznych, a stosowane zewnętrznie - łagodzą objawy łuszczycy, przyspieszają gojenie owrzodzeń i powierzchownych ran skórnych.


ZASTOSOWANIE

W tradycyjnej medycynie indiańskiej wyciągi z liści papai spożywane były przez osoby cierpiące na przewlekłe choroby bakteryjne, wirusowe i pasożytnicze. Papają leczono denga, malarię i gorączkę krwotoczną, także infekcje i zakażenia (w szczególności rozwijające się w obrębie układu oddechowego i trawiennego). Surowiec reguluje przebieg procesów metabolicznych, pomaga utrzymać prawidłowy poziom węglowodanów u diabetyków, ponadto przynosi ulgę w zespole jelita drażliwego. Polecany jest osobom osłabionym jako środek wzmacniający i wspierający odporność. Łagodzi objawy dny moczanowej, może być również używany przez chorych na reumatyzm , artretyzm i pozostałe schorzenia kostno-stawowe. Stosowanie zewnętrzne zalecane jest chorym na trądzik, osobom cierpiącym na egzemę, łuszczyce i zmiany skórne, również na tle autoimmunologicznym.


PRZECIWWSKAZANIA

Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.


SPOSÓB PRZECHOWYWANIA

Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.


PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA

Napar
2 łyżeczki liści papai zalać 200 ml wrzącej wody. Pozostawić do zaparzenia na 10 minut. Odcedzić. Wypić w ciągu dnia w podziale na trzy porcje jako środek wzmacniający, przy przeziębieniach i chorobach zakaźnych. Dla wzmocnienia przy nowotworach ilość naparu zwiększyć do 3 szklanek dziennie.

Nalewka
1 część rozdrobnionego surowca zalać 5 części alkoholu (40-60%). Odstawić do maceracji na 14 dni. Po upływie dwóch tygodni przefiltrować, zlać do butelki. Spożywać 3 razy dziennie po 2-3 ml (1 łyżeczka do herbaty).