Imbir kandyzowany - w kostkach

Imbir lekarski - kłącze - kandyzowane
(Syzygium aromaticum)

ang. ginger or ginger root;
hiszp. jengibre, kion;
niem. Ingwer, Ingber, Imber, Immerwurzel, Ingwerwurze;
fran. gingembre;
ros. Имби́рь;

Imbir lekarski należy do nielicznej grupy roślin przyprawowych nie występujących obecnie w przyrodzie w stanie dzikim, a pozyskiwanych wyłącznie z upraw. W kuchni azjatyckiej do celów kulinarnych i leczniczych wykorzystywany był już 3 tysiące lat temu, skąd na przestrzeni lat i wraz z rozwojem kolejnych szlaków handlowych dotarł na Półwysep Arabski, a stamtąd – do krajów południowej Europy. Jego nazwę, wywodzącą się z sanskrytu, przetłumaczyć można jako „rogatą masę”, co w etymologii ludowej odnosiło się do charakterystycznego kształtu podziemnych kłączy rośliny, przywodzących na myśl poskręcane poroże. Medycyna chińska i indyjska ajurweda bardzo ceniły nie tyle właściwości smakowe imbiru co jego korzystny wpływ na zdrowie. Starożytni lekarze stosowali wyciągi z rośliny w leczeniu dolegliwości reumatycznych, przeziębień i grypy, a także zalecali jego regularne przyjmowanie jako skutecznego afrodyzjaku dla osób obu płci.

   Co to jest imbir? Opis przyprawy – informacje ogólne

Ojczyzną imbiru lekarskiego jest południowo-wschodnia Azja. To wieloletnia, ciepłolubna bylina dorastająca do 1 m wysokości, wykształcająca sztywne łodygi okolone pochwowatymi liśćmi i pędy zakończone kłosowatymi kwiatostanami. Do prawidłowego wzrostu wymaga stanowisk półcienistych i wilgotnych, z dobrze przepuszczalnymi, próchniczymi glebami. Podziemne części rośliny to jadalne, bulwiaste kłącza wyróżniające się specyficznym, pikantnym smakiem i przyjemnym zapachem. Do celów kulinarnych pozyskuje się najczęściej kłącza młode, półroczne, które z racji łagodniejszego smaku konsumuje się jak warzywa lub marynuje w syropie. Do celów leczniczych wykorzystuje się natomiast starsze, co najmniej dziewięciomiesięczne, zasobniejsze w olejki eteryczne i żywice. Surowe kłącza imbiru dostępne w polskich sklepach spożywczych często wypuszczają zielone pędy – wystarczy wówczas przełożyć je do doniczki i zasypać ziemią, aby po kilku tygodniach cieszyć się własnym, świeżym imbirem. Niestety ze względu na wymagania względem temperatury i wilgotności podłoża, w Polsce imbir lekarski raczej nie nadaje się do uprawy w ogródkach przydomowych.

   Surowiec kulinarny:

kłącze imbiru (rhizoma zingiberis officinalis) 100%

Skład

Główną substancją czynną kłącza imbiru jest olejek eteryczny (do 3,3%) złożony w głównej mierze z zingiberolu, zingiberenu, citreolu, bisabolenu, borneolu, citralu, cineolu i kamfenu. Ponadto w surowcu obecne są żywice (gingerol i ziniferon – odpowiedzialne za specyficzny smak przyprawy), szogaole, liczne węglowodany, witaminy (C, B1, B2, B6, kwas pantotenowy, foliany, witaminy E i K, ) oraz minerały (wapń, potas, fosfor, magnez, sód, żelazo, miedź, cynk, mangan i selen).

Właściwości

Świeże kłącze imbiru pokryte jest gładką skórką w kolorze od kremowego do jasnego brązu, okrywającą soczysty, lecz pełen włókien miąższ o jasno żółtej barwie. Suszone - traci swą mięsistość, zachowując przy tym pełnię swoich właściwości. Wyróżnia się ciepłym, słodkim aromatem i cierpkim, bardzo pikantnym smakiem. W postaci mielonej może być przechowywane przez dłuższy czas bez ryzyka wywietrzenia. Zmiana barwy na jaśniejszą (może zachodzić pod wpływem słońca) nie stanowi wady produktu.

   Działanie

Jak imbir wpływa na organizm? - czytaj na naszym blogu!

 

   Zastosowanie

Imbir w gastronomii

Imbir lekarski jest przyprawą uniwersalną, stosowaną do dań mięsnych, warzywnych i słodkich dla dodania im aromatu i pikanterii. Młode kłącza można spożywać jako warzywo lub kandyzować, podczas gdy starsze (mielone) sprawdzają się jako dodatek do pieczonego mięsa (samodzielnie lub jako składnik złożonych mieszanek, wszelkiego rodzaju egzotyczny zup, sosów i marynat), warzyw (dyni i ogórków), kasz z rodzaju kuskus i ryżu, pierników, keksów i innych wypieków. Imbir można dodać do kawy, herbaty, kompotów , owocowych konfitur i dżemów oraz używać jako podstawę do produkcji napojów korzenno-miodowych (np. nalewek, miodów, win). Ze względu na szczególne właściwości smakowe imbiru nie powinno się łączyć z ziołami. 

Suszone kłącze imbiru lekarskiego to ważny element kuchni indyjskiej. Należy do podstawowych składników wszelkich mieszanek typu curry, jak również przypraw typu masala, wykorzystywanych także do aromatyzacji napojów (masala chai). Wyśmienicie komponuje się soczewicą i innymi warzywami strączkowymi, chętnie wykorzystywanymi w kuchni wegetariańskiej, jak również sojowym tofu, produktami nabiałowymi i daniami na bazie makaronu. Ze względu na swoje specyficzne właściwości smakowe i aromatyczne bywa ważnym komponentem rozgrzewających napojów na bazie herbaty liściastej, owoców lub alkoholu.

Kłącze imbiru znajduje również zastosowanie w ziołolecznictwie. O sposobach wykorzystania kłącza imbiru w fitoterapii - czytaj na naszym blogu!

   Sposób przechowywania

Zaleca się przechowywanie surowca w przewiewnej, papierowej torebce lub szklanym naczyniu, w miejscu zacienionym, suchym, wolnym od obcych zapachów oraz niedostępnym dla dzieci.

   Przepisy

Orientalne ciasteczka z kandyzowanym imbirem

2 szklanki mąki pszennej
2 łyżeczki sody
szczypta soli
3/4 szklanki cukru brązowego
2/3 szklanki oleju rzepakowego
1 łyżka karobu (mąki z drzewa świętojańskiego)
1 całe jajko
100 g imbiru kandyzowanego w kostkach
2 łyżeczki imbiru mielonego
1/2 łyżeczki cynamonu mielonego
1/4 łyżeczki kardamonu mielonego
1 łyżka otartej skórki z pomarańczy

Kandyzowany imbir posiekać na drobne kawałki. Do miski wsypać mąkę, sodę, sól i mielone przyprawy. Dodać cukier wymieszany z olejem, skórką pomarańczową i jajkiem. Dokładnie wyrobić ciasto na jednolitą masę, pod koniec dosypując kandyzowany imbir. Blachę do pieczenia wyłożyć papierem do pieczenia. Z masy formować małe kulki i układać na blasze w odległości ok. 5 cm od siebie (przed pieczeniem można je dodatkowo obtoczyć w cukrze krystalicznym). Piec w temperaturze 170 st. C przez około 5-7 minut. Po przestygnięciu ciasteczka opadną i stwardnieją, ale zachowają silnie korzenny smak. Podawać jako dodatek do gorącej herbaty z cytryną i miodem lub jako słodka przekąskę do grzańca.

   Bibliografia

https://rozanski.li/446/imbir-lekarski-zingiber-officinale-w-medycynie/
http://www.czytelniamedyczna.pl/3538,waciwoci-lecznicze-imbiru-zingiber-officinale-roscoe.html
http://www.czytelniamedyczna.pl/6767,imbir-lekarski-roslina-o-wlasciwosciach-neuroochronnych.html
http://www.czytelniamedyczna.pl/2541,klacze-imbiru-zastosowanie-lecznicze-oraz-skladniki-czynne.html
http://www.czytelniamedyczna.pl/6427,ocena-aktywnosci-olejku-imbirowego-oleum-zingiberis-wobec-bakterii-beztlenowych.html
Anti-Oxidative and Anti-Inflammatory Effects of Ginger in Health and Physical Activity: Review of Current Evidence
Herbal Medicine: Biomolecular and Clinical Aspects. 2nd edition - Chapter 7 - The Amazing and Mighty Ginger
The Use of Ginger (Zingiber officinale) for the Treatment of Pain: A Systematic Review of Clinical Trials